Dag 2 - Dinsdag 19 juli: We veroveren Veysonnaz

“De manier”. “De manier” van Kraantje Pappie is het geworden. Het enige echte Knl!bergkampkamplied anno 2017. Het lied haalde het in een spannende strijd van ‘Sofia’ en ‘Fascination’. Misschien zegt het lied jullie momenteel weinig, maar wij kunnen het alvast uit volle borst meezingen. ‘De manier waarop jij danst. Is hoe ik me voel. Is hoe ik me voel, baby’. Je moet het maar eens youtuben. Het is ongetwijfeld een dijk van een zomerhit.

Kraantje Papie weergalmt voor de eerste keer om 8 uur deze morgen door de boxen. Tijd om op te staan en ons klaar te maken voor onze eerste volle dag op Zwitserse bodem. Een snelle blik door het raam leert ons dat de zon voor een waanzinnig mooie dag zal kiezen. Het Wallischerdal schittert in het zonlicht en laat de azuurblauwehemel het geheel volledig afmaken. Mocht een beroemd schilder ons uitzicht zo op zijn doek toveren, dan zouden we hem betichten van overdrijven. En wie overdrijft belandt in Engeland. Wij zijn nog steeds in Veysonnaz.

Om 8 uur opstaan op het Knal!bergkamp heeft zo zijn voordelen. Onze schitterende koks zijn dan al uit de veren en laten ons snikheet heem, want dat is het minste wat je kan zeggen, geuren naar versgezette koffie. Onze koks zijn dan al een goed uur uit de veren om een keilekker ontbijt op ons bord te toveren. Ook de kampleiding en 2 begeleiders zijn dan al op. De kampleiding moet elke dag een klim van een vijftal minuten overwinnen om jullie onze blog te kunnen laten lezen. Vijf minuten lijkt niet veel, maar je zou eens moeten weten hoe steil het hier is. Dat is niet gewoon steil maar steilsteil. Maar daar later meer over

.

Vanmorgen waren het Emmy en Dries die ons joviaal en met een brede glimlach kwamen wekken. Momenteel springen we nog als verse hoendertjes uit ons nest. Klaar om de wereld te veroveren. We maken ons gezicht wat nat, poetsen onze tanden en brengen een bezoekje aan het ochtendtoilet. De volgorde speelt geen rol. Als het maar gebeurd is.

Het ontbijt is nog zoveel lekkerder dan de geur doet vermoeden. Vers gesneden boterhammetjes wachten ons met een glimlach op. En of ze vers zijn. De bakkerin heeft ze zelf gebracht. Ongesneden. Want een brood kun je in een Zwitserse bakker niet laten snijden. Waarom weet geen kat, maar toch is het al jaren zo. Gelukkig is er Guido. En als er één iemand in de wereld is die op alles een oplossing kent, dan is het onze Guido wel. Veel handiger dan Korneel en Jakobus samen. Zijn oplossing: een broodsnijmachine meebrengen vanuit België. En niet zo’n kleintje hé! Nee hoor, eentje die nog dienst gedaan heeft in bakkerij ‘De Soete’. Jeweetwel die bakker met hun overheerlijke strikken.

Beleg is er met hopen: gekookte hesp, jonge kaas, gerookte hesp, hespenworst, salami, choco, confituur, muizenstrontjes. We weten haast niet wat eerst gekozen. Het smaakt heerlijk. Heerlijk ontbijten ook met zoveel volk om je heen. We hebben ook zoveel te vertellen dat we haast vergeten om ook effectief te knabbelen op onze stuutjes. Maar het smaakt!

Het eerste spel brengt ons bij bol.com. We moeten in 10 verschillende categorieën opdrachten uitvoeren. Het eerste spel is meteen een klepper van formaat! Direct hoog niveau! Chapeau vanwaar ze dit allemaal halen. In de tuinafdeling moeten we zaadjes planten en daarbij dan een introductiefilmpje à la Bartel Van Riet maken. Gelukkig lopen hier een aantal jongens rond bij wie Bartel zijn brede body in het niets zou wegkwijnen. Bij de afdeling ‘baby’ moeten we verse fruitpap maken. De ene groep is al meer klaar om baby’s op te voeden dan de andere. Bij de afdeling ‘dieren’ moeten we dan weer een etenmemory spelen. Als we geluk hebben krijgen we een kikkersnoepje, een zoopicknickje, een stukje geitenkaas of een lion naar binnen. Als we minder geluk hebben dan moeten we een brok kattenvoer, wat parkietenzaad, een wullok of een inktvistentakel naar binnenwerken. Niet eenvoudig om dat dan ook effectief binnensmonds te houden. Maar we slagen er in. Verder moeten we ook woorden opzoeken in 10 boeken en daarmee een zin maken, parfum herkennen, filmtunes bij de juiste film plaatsen en een mastermind met speelgoed maken. Het is dikke fun! Echt zalig genieten. Wie wint doet er niet toe. We hebben ons met volle teugen geamuseerd.

Het eerste middageten is meteen eentje om duim en vingers af te likken. Eerst krijgen we een lekker wortelsoepje en daarna kipcurry met rijst. We eten alsof ons leven er vanaf hangt. Overheerlijk is het. We kijken nu al uit naar de volgende maaltijd!

In de namiddag is het tijd om onze kuiten te testen. De traditionele inlooptocht staat op het menu. We krijgen voor het eerst te horen wat we allemaal moeten doen om tochtklaar te geraken. Geen eenvoudig werkje: we moeten bergkousen aantrekken, een hoofddeksel aandoen, ons insmoetn met zonnecrème, zorgen dat onze drankpul gevuld is met water, onze rugzak meehebben, een centje in onze zak stoppen, want we passeren een kleinwarenhuisje en een trui of regenjas meenemen, want je weet maar nooit... Daarna op onze pantoffels naar het schoenenkot gaan om daar onze pantoffels in te ruilen voor onze bergschoenen. Deze stevig vastveteren en dan maar hopen dat je alles meehebt, want met bergschoenen mag je het heem niet in.

Voor we kunnen vertrekken, schotelt de kampleiding ons nog een aantal wandelregels voor . Als we met zo’n grote groep gaan wandelen in de bergen, dan zijn er enkele regels waar we ons moeten aan houden: Niet voorbijsteken op kleine paadjes, geen bloemen plukken of dieren aaien, elkaar helpen, nooit spelen van ‘Ik heb je leven gered’, niet met stenen gooien en nog zoveel meer. We luisteren aandachtig. We staan te popelen. We willen eraan beginnen…

De kampleiding had het op het laatste infomoment nog gezegd: Hier in Veysonnaz kennen ze geen kronkelpaadjes. Het gaat gewoon steil naar boven. En we moeten eerlijk toegeven dat Pauline en Thomas geen beetje overdreven hebben. Integendeel. Alles is hier meteen naar boven. Direct percentages nemen. We zagen zelfs een bordje met 23% opdagen. Crimineel zijn ze, die Zwitsers.

De wandeltocht brengt ons rond, boven en onder Veysonnaz. Veysonnaz is een typisch skidorp dat uit twee delen bestaat. Je hebt het rustig dorp en dan heb je het drukker en hoger gelegen Station. 2 totaal andere werelden als je het ons vraagt. Maar je proeft en ziet aan alles dat ze in Veysonnaz vooral inzetten op hun winterpubliek.

We maken alles mee op onze inlooptocht: stijgen, dalen, verloren lopen, door bos, op berg, langs straatjes, langs water. We krijgen verschillende indrukken. Indrukken die allemaal om ter mooist zijn. We genieten met volle teugen. Wist je dat je langs de wandelpaadjes vaak geel-zwarte richtingstekens vindt? En wist je dat je daarop moeten duwen zodat een onzichtbare poort opengaat? Gelukkig letten Pauline, Anthony en Thomas heel goed op of we stonden daar ergens gevangen op een of andere bergflank.

We eindigen onze tocht in het kleinwarenhuisje in Veysonnaz Station. We doen er ons te goed aan ijsjes, een frisse frisdrank, een heerlijk stukje fruit of een stukje chocolade. Na ons bezoek lijkt de winkel wel leeggeplunderd. De bazin was zo overdonderd dat ze de leiding spontaan een fles zelfgebrouwen fles wijn aanbiedt. Dit moet de dag van haar leven zijn.

Terug in het heem doen we plichtsbewust wat de kampleiding ons opgedragen heeft. Bergschoenen mooi wegzetten en ons douche klaarmaken. De douches zijn overheerlijk. We spoelen de emoties van de eerste twee Knal!berkampdagen van ons af. Een heerlijk begin van onze vakantie. Hier hebben we maanden naar uitgekeken.

Het avondeten is alweer overheerlijk. Parmaham met meloen. En niet zomaar meloen. Sappige meloen. Op het juiste moment gesneden. Mochten de koks ze nog een uur langer laten rijpen hebben, ze hadden niet zo goed gesmaakt. Knappe kookploeg dat we meehebben. Daarna nog dessert. Vanillepudding met een of twee speculoosjes. Heerlijk toch. En na het eten nog een verjaardagstraktatie van Elise. Een zakje snoep. Het lijkt hier wel het paradijs op aarde.

Na het overheerlijke avondmaal maken we ons op voor het avondspel. We moeten ons verkleden in nerds. Voor de ene is dat al een makkelijkere opdracht dan voor de andere. Maar we zien er allemaal beeldig uit. Allemaal precies uit een film weggelopen, klaar om Veysonnaz te veroveren, want ons avondspel spelen we in het dorpje. We spelen ‘Too cool for scool’. We waanden ons eventjes terug op de schoolbanken. We kregen allemaal een juf of meester voor onze neus. Wel toffere dan dit schooljaar. We zaten bij juf Pauline, juf Emmy, juf Astrid, juf Hanne of meester Anthony. De school werd geleid door directeur Jietse. Dan had je nog de secretaris van de directeur, de secretaris van de secretaris van de directeur en de secretaris van de secretaris van de secretaris van de directeur.

Om de 12 minuten kregen de klassen een vak voorgeschoteld zoals Frans, Nederlands, wiskunde, knutselen of speeltijd. Voor elk vak moesten ze een aantal opdrachten tot een goed einde brengen. Zo moesten ze een spreekbeurt houden over Zwitserland, een hele hoop rekensommen oplossen, tikkertje spelen, volleybal spelen zonder net of bal want alles was afgepakt door de directie en nog zoveel meer opdrachten. Er vlogen zelfs enkele kinderen in de hoek.

Welke klas er precies gewonnen heeft, zullen we pas morgen te weten komen. Ondertussen is de nacht gevallen over Veysonnaz. Het vergezicht heeft plaats gemaakt voor een heerlijk schouwspel van stadslichtjes. Heerlijk om te zien. Je zou erbij moeten zijn.

Oh ja, nog eventjes dit. Sommige mama’s en papa’s zullen plots geen smsjes of zo meer krijgen van hun zoon of dochter. Daar is een simpele verklaring voor. Uw kind werd betrapt met de gsm en deze werd door de kampleiding in bewaring gehouden.

Na het voorlezen van het dagboekfragment is het tijd voor ons bed. Morgen staat er immers de eerste dagtocht op het menu.

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed!

Viva la vida!