Dag 5 - Vrijdag 21 juli: Een wondermooie tocht op de nationale feestdag

Omdat we vandaag geen jarigen hebben en omdat dat toch wat vreemd aanvoelt, zetten we deze ochtend bij het opstaan volledig in op België! Wat ’t is feest! Vandaag is het precies 186 jaar geleden dat koning Leopold I voor België en niet voor Griekenland koos en de troon besteeg. Ook hier in Zwitserland hebben we even aandacht voor deze heugelijke gebeurtenis. Helaas hier geen toespraak van koning Filip. Gelukkig zou een van onze kampers de nationale feestdag eren door bergsokken aan te doen met… de Vlaamse Leeuw op…

We werden al vroeg uit de veren gemanierd want vandaag stond er een lange tocht op het programma. Het ontbijt ging alweer vlotjes binnen. Even was er wat paniek ontstaan onder de koks, want de bakker was om 7u30 nog niet gepasseerd met zijn brood. Toen we naar de dame van de bakker belden ging die in een Zwitserse collère en begon die  haar man van alle kanten zwart te maken. Even later bleek dat die arme man gewoon 10 minuten verloren had onder de baan en om precies 7u40 reed hij onze oprit op voorzien van het nodige brood.

Na het ontbijt was het tijd om ons tochtklaar te maken. We waren al aan het beslissen wat we tussen ons broodje zouden leggen toen de kampleiding ons inlichtte dat we geen lunchpakket konden maken omdat de koks vergeten waren om broodjes af te bakken. Dit leek ons toch wat bizar, maar de koks zouden de broodjes vergezeld met wat potten choco achter brengen.

Smoetn was ook vandaag weer aan de orde, want de zon had ook vandaag beslist om er een wervelend lichtspektakel van te maken. De temperatuur ging voorzichtjes aan naar de 30° en zo hebben we het graag. Ondertussen vinden we ons tochtklaar maken al redelijk kinderspel. Slechts hier en daar zit er nog een kinderziekte in onze organisatie, maar voor de rest mag de begeleiding absoluut niet klagen over ons.

Het eerste deel van onze tocht is gekend terrein. We stijgen van Veysonnaz dorp naar Veysonnaz station. Ondertussen weten we dat dit met de nodige stijgmeters gepaard gaat. Raar ook dat bekende weggetjes plots minder stijl zijn doordat je ze kent.

Daarna verloopt de tocht in de voormiddag heel geleidelijk aan. We lopen langs de ‘bisses’. Dit zijn kleine kanaaltjes waarin het water keihard stroomt. Idyllisch om te zien. We wanen ons echt even in een sprookjesbos, want naast het spetterend water, zien we ook prachtige dennenbomen die als oude Griekse zuilen uit de grond rijzen, klaar om het bos te beschermen tegen vreemde en boosaardige wezens. Diezelfde dennen zorgen ervoor dat we voldoende in de schaduw kunnen lopen. God was echt in een vrolijke dag toen hij dit stukje Zwitserland schiep. Hier en daar strooide hij een huisje, plaatste op diverse plaatsen een waterradje in de bisses en werkte het geheel af door een brugje te plaatsen om de bergflank makkelijker af te wandelen.

Moeilijk? Absoluut niet. In vergelijking met de eerste tocht was dit een piece of cake. Ideaal dus om het een en ander over elkaar te weten te komen. Zo is er een meisje die het broodnodig vindt om ons te laten weten dat ze nog nooit haar regels gehad heeft. Eerlijkheid troef blijkbaar op ons Knal!bergkamp. Ook het liefdesleven van onze medekampers is een hot item. De verliefdheid begint hier bij sommigen op te borrelen. Bij sommigen nog mooi als een lief en vredig fonteintje, bij andere is het net als een vulkaan die zijn hete lava over de wereldbol spuugt. Zo lopen sommige jongens en meisjes hand in hand met elkaar. Dan denk je die zijn vertrokken, maar hun hand is nog niet helemaal losgelaten en er hangt al een nieuwe kandidaat aan de hand verlekkerd en smachtend kijkend naar die stoere bink of dat zotmooi meisje.

Of er al koppeltjes zijn, weten we niet direct, maar volgens de bookmakers maken D en S zeker en vast het meeste kans. Het zou natuurlijk ook kunnen dat K & N iets met elkaar beginnen maar dat is iets minder duidelijk, want ook A probeert er alles aan te doen om K te versieren. J is er momenteel ferm gerust in en laat R momenteel nog wat aanmodderen. Wat we zeker weten is dat het tussen P en H niets zal worden, hoezeer H het ook wil. Misschien is inzetten op dit koppel ideaal, want hiermee kan je je ingezette bedrag zomaar eventjes vertachtigvoudigen. Wordt ongetwijfeld nog vervolgd…

Wat we wel al met een zekerheid van zo’n 99,99% kunnen meegeven is dat er in ons Knal!bergkampteam een koppeltje zit. Volgens ons zijn Dries en Elien samen. Dit denken we ook van Marie-Jeanne & Guido. Volgens de laatste stand van zaken zou er ook iets moois aan het bloeien zijn tussen J en E. Maar dit is louter een roddel die een hoog Dag Allemaalgehalte heeft. Maar je weet maar nooit. Wordt ook ongetwijfeld vervolgd.

Ook ideaal op zo’n tocht is je openingszinnen uittesten. Hanne was in de wolken en duidelijk gecharmeerd toen Kasper met deze openingszin kwam: “Zeg Hanne, welk zwembrevet heb jij?” “Die van 1000 meter, Kasper. Waarom?” “Wel ja, dan kan je in mijn ogen verdrinken…” Mooi toch. Nog geen vijf minuten later liep Kasper naast Pauline en stelde hij haar deze vraag: “Zeg Pauline, welk zwembrevet heb jij?” “Die van 1500 meter, Kasper. Waarom?” “Wel ja, dan kan je in mijn ogen verdrinken…” Nog geen kwartier later op dezelfde tocht. Onze big boy Kasper in gesprek met Elien…. “Zeg Elien, Welk zwembrevet heb jij?” “Die van 2000 meter, Kasper. Waarom?” “Wel ja, dan kan je in mijn ogen verdrinken…” Lieve mensen thuis…. De eerste reactie vonden we de max, maar kunnen jullie Kasper helpen met nieuwe openingszinnen? Je mag die gerust in een reactie achterlaten, we bezorgen hem die persoonlijk.

Bestemming van onze tocht vandaag was Planchouet. Om precies 12u25 waren we daar. Een half uurtje vroeger dan dat de tochtleiding voorzien had. We waren klaar om onze broodjes met choco op te smullen. We zagen de huurwagen van Marie-Jeanne en Guido al van ver fonkelen. Onze magen knorden dat het een lieve lust was. Dat zou smaken. Maar wat was dat? Niet gewoon broodjes met choco! Onze koks waren verse pita aan het maken! Voor de mensen die het nauwelijks geloven typen we het nog eens… Onze koks waren verse pita aan het maken. We merkten dat er mensen zijn die het nog steeds niet echt vatten. Speciaal voor hen (en ook voor die blonde mama die we bij het instappen gezien hebben) Onze koks maken verse pita… In de bergen. Ze zijn crimineel! Richt een standbeeld voor hen op. Laten we het Alfred Verweeplein spontaan omdopen in het Marie-Jeanne & Guidoplein! Want als er twee mensen in Knokke-Heist een standbeeld verdienen voor al hun vrijwilligerswerk, dan zijn zij het wel! Bedankt lieve kokjes! Bedankt Guido! Bedankt Marie-Jeanne! Bedankt Alexander! Bedankt Fabienne! Voor al jullie warmte en daarmee bedoelen we niet alleen die vanuit jullie pan!

Het tweede deel van onze tocht beloofde een ander paar mouwen te worden. Het was vanaf de eerste meter ferm dalen, maar dan ook ferm dalen. We probeerden de kniepijn wat te doen vergeten door weer aan het zingen te gaan. Voor 12 uur mag je hier trouwens niet zingen in Zwitserland. Dat staat zo in hun wetboek. Een vreemde regel als je het ons vraagt. We zagen onder de baan ook dat Roger weer de ene blunder na de andere had gedaan: Banken gezet met uitzicht op struiken, veevervoerwagens laten staan op de meest bizarre plaatsen, Mariabeeldjes verstopt, grasmachines op totaal onlogische plaatsen verstopt en ga zo maar door.

We moesten zoeken naar ‘un grand bâtiment blanc’ want daar moesten we inslaan. Een beetje overdreven moeten we eerlijk bekennen. Hun ‘grand bâtiment blanc’ bleek in het echt nog kleiner te zijn dan de huisjes die we gisteren in het Bob de Bouwerspel moesten maken. Of zit Roger er toch voor iets tussen. We sloegen rechtsaf en wisten meteen wat er ons te wachten stond. Een fameuze klim. Eentje waarbij Froome zijn hartje zou kunnen ophalen. Stijgen, stijgen en nog eens stijgen. Tot we in Les Combes waren. Een dorpje van veertien huizen, een kerkje en een cafeetje, die dan nog gesloten was ook. We hielden er even halt om onze kuitspieren tot hun positieven te laten komen.

Daarna kwam er nog een klim. De kapelletjesbaan. Voor de ex-Knal!bergkampers geen echt vreemde naam, zeker als je meegeweest ben naar Saas Grund. Daar duurt het 45 minuten voor alle stations te passeren. Hier amper een kwartier. Maar de weg gaat recht omhoog. We puffen, we blazen, maar we komen er allemaal zonder kleerscheuren door en bereiken om 16u59 ons heem. En dat was geen moment te vroeg, want om precies 17 uur braken de hemelsluizen open. Bakken waters vielen naar beneden. Het leek wel of ze ons van hierboven wilden uitnodigen om te gaan douchen. Douchen is fijn! Doet altijd deugd na een wandeltocht.

Tijd voor het avondeten. En wat voor een. Zwitserse tongetjes met verse puree en bloemkool in de oven met een kaassausje. Heerlijk! Kokjes, jullie zorgen ervoor dat we met een paar kilo extra terug naar België zullen rijden! ’t Moet maar zo lekker niet zijn.

De binnenpost gaat vandaag niet door. We slaagden er gisteren in om precies 648 briefjes te schrijven. Das ongeveer 10 per man. Dat is een beetje van het goeie te veel. Binnenpost is fijn, maar we moeten niet overdrijven, want dan kom je in Engeland terecht…

“Up en neere, weg en weere, storm up zji, nog ejne keji. Vufde vitesse, gin genoade, e groat glas me limonade”. Zo moet het nu voor jullie klinken op het Heldenplein in Heist. We hadden er graag bijgeweest daar in Heist bij de Dolfijntjes! Bedankt Yvesken om ons in gedachten mee te nemen en mee te brullen met ‘Geofrey met 1 f!’

Maar hier is er eveneens een ferm feestje. Felice, Felica en Felici zijn op bezoek voor een wervelend Swingpaleis! Zotzalig en keileuk! Zes groepen en die krijgen allemaal een verrassingsgast als extra hulpmiddel. En het zijn niet van de minsten die hier in Veysonnaz op bezoek zijn: de enige echte Wim Soutaer (alhoewel sommigen hem liever Wim Leys noemen), Chris Martin van Coldplay, de enige echte Justin Bieber!, Florence en haar Machine, de sexy Beyoncé en de alombekende en meisjesmagneet Niels Destadtsbader.

We bekampen elkaar in verschillende rondes. Er is een ronde waarbij het liedje achteruit gespeeld wordt. Enkele teksten werden door de googletranslator gehaald, we moesten een liedje fluiten nadat we een beschuit opgegeten hadden en nog veel meer creatieve ronden! Uiteindelijk was er ook een winnaar en die werd de groep van Beyoncé.

Jullie lezen het. We beleven hier de tijd van ons leven! Machtig hoe goed de begeleiding hier voor ons zorgt. We genieten met volle teugen en amuseren ons te pletter!

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed!

Viva la vida!