Knal!Bergkamp 2018

Ondanks de brunch van gisteren waren er nog heel wat kampers die aangaven dat ze nog moe waren. Kan ook niet anders. De dagen zijn hier tjokvol gevuld met heel wat leuke activiteiten. Elke avond zitten we er ook een beetje later in dan dat de kampleiding gepland had. Maar dat vinden we helemaal niet erg. ’t Is vooral met het opstaan dat we problemen hebben. Daarom beslist de kampleiding om ons vandaag wat nodige slaaptijd te gunnen. Opstaan om 9 uur. Heerlijk! Ontbijt om 9u15 heerlijk en lekker.

Na een stevig en deugddoend ontbijt trekken we helemaal naar de top van Veysonnaz station. Ongeveer een half uurtje stijgen. Daar, verscholen in de bossen, bevindt zich een agoraspace zoals we die kennen op het Astridplein in Duinbergen. Daarnaast hebben we tennisvelden en 2 petanquevelden.

De jongens vliegen als wilde leeuwen op hun prooi op het kleine voetbalveldje. De ploegen zijn snel gemaakt. De omheining is hoog, maar af en toe niet hoog genoeg. Af en toe schoffelt er een de bal het dal in. Gelukkig kunnen Arno en Dries dan hun dalingskills eens uittesten en als volleerde Sint-Bernardhonden gaan ze op zoek naar onze verloren gewaande bal. Voor we het goed en wel beseffen hebben we niet 1, maar 3 ballen.

De wedstrijd zelfs is eentje van een hoogstaand niveau. Eentje voor de fans. Veel spektakel en vooral veel goals. Eindstand 20-12. We hopen dat Club Brugge het morgen minstens even goed doet bij aanvang van hun Europees avontuur dit jaar. De ene gaat al wat makkelijker met het verlies om dan de andere. Maar wist je dat er kampers zijn die spontaan beslissen om deze middag niet te eten omdat ze deze wedstrijd verloren?

Op het petanqueplein vindt een heuse strijd plaats in een spelletje Kubb. Ebe, Chloé, Yara en Jana (met af en toe eens assistentie van meisjesmagneet Emile) namen het op tegen Emmy, Pauline en Thomas. De begeleiding start uitstekend en bouwt algauw een stevig voordeel uit. Helaas maken ze een cruciale fout op een eenvoudige worp op slechts anderhalve meter van hun doel. Alle stokken er volledig naast. Misschien zit het ‘Bal van de Kapiting’ toch nog een beetje in de benen. De gasten maken er een triomf van. Ze kunnen het al heel vlug uitspelen en gooien al vlug de koning tegen dek. De zege is binnen. Helaas maken ze hier een stomme fout; Op de koning moet je altijd gooien van achter de achterlijn. Dit deden ze echter niet… Fout op de koning is het spel verliezen. En zo gaat de zege dus oververdiend naar de begeleiding…

Sporten onder een zonnetje brengt dorst met zich mee. Water vinden blijkt hier een ware opdracht. Jietse haalt al zijn krachten boven om met de natuur te praten, maar niets mag baten. Ook eens kort loeren in de kleedkamers van de tennisclub levert enkel een parasol, maar geen water op…

De afdaling naar ons heem gebeurt onder een schitterend zonnetje. Daar wachten de koks ons op met een broodmaaltijd. Het smaakt. We hebben hard gesport en snakken naar eten. We eten zelfs zoveel dat Dries op de elektrische fiets van Guido naar het bord tsjeest om 3 broden te kopen. Dries is nog niet helemaal terug of ons brood is alweer opgegeten. Gevolg: opnieuw springt Dries op z’n stalen ros en rijdt in ware Froomestijl naar het supermarktje om even later opnieuw met 3 broden in ons heem te verschijnen. We trakteren hem op een welverdiend applaus! Om de haverklap gaat er dan ook iemand op het commando van Jietse kijken of er nog brood is.

In de namiddag spelen we van mamaatje en papaatje. Per 2 krijgen we een ei, die ons kindje moet voorstellen. Ons kindje heeft uiteraard ook een naam: Eilien of Eistelle of Eibe of Justein Beiber of Marei-Jeanne of nog een andere naam. We doorspartelen met ons eitje verschillende belangrijke momenten in zijn of haar leven. Zo leert ons kindje haar tandenpoetsen, koopt ze haar eerst bh, leert ze met een autorijden, doet ze aan bungeejumpen, leert ze gokken, kust ze voor het eerst, wordt ze gepest, moet ze naar de dokter, gaat ze naar het leger en doet ze nog veel meer leuke dingen.

Helaas loopt het af en toe eens minder goed af en sneuvelt er een van onze kinderen. Dan is het drama, dan wordt ons eitje een omeletje. We hadden ons gehecht aan haar, we zagen ons kindje graag, het deed pijn aan ons hartje. Na haar dood moesten we haar op een eerbiedige manier begraven. Daarna kregen we doodleuk een nieuw eitje die we in ons hart sloten.

Na een lekker vieruurtje en een verkwikkende douche was het tijd voor het avondeten. Eerst een overheerlijke groentesoep, daarna kalkoengebraad met champignonsaus en kroketjes. Hoe heerlijk en lekker kan een maaltijd zijn! En daarna kwam er nog een megadessert! Een mikado! Versgemaakte pannenkoeken, een bolletje vanille en warme chocoladesaus...We aten tot we niet meer konden. Machtig lekker.

Voor het eerst op dit Knal!bergkamp kon een activiteit niet doorgaan wegens de regen. Het maffiaspel zat nochtans vernuft ineen. Helaas regen, regen en nog eens regen. Een regenprogramma dan maar. We wikkelden ons in onze dekens, klopten ons kussen goed op en installeerden ons in de eetzaal voor een cinema-avondje. ‘How to lose a guy in 10 days”. Heerlijk lachen. Nog voor de eerste mop verteld werd, lag Alexander al strike van het lachen. De film hebben we niet helemaal uitgekeken, want morgen is het vroeg dag. Morgen is het de laatste volle dag op Zwitserse bodem. We durven er amper aan te denken, maar we worden toch voorzichtjes aan met onze neus op de realiteit gedrukt. Maar morgen nog een tocht. We zijn er klaar voor. We hebben er zin in!

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed!

Viva la vida!