Dag 6: Zaterdag 21 juli: Sprookjeshuwelijk in de bergen

We mochten deze ochtend iets langer slapen. Dat doet altijd deugd. We hebben het ook nodig, want je verspeelt nu eenmaal ontzettend veel energie op het drukke Knal!bergkamp.

Na ons dagdagelijks wasje en plasje kregen we tijdens ons ontbijt te horen dat we vandaag de trouw van Arno met zijn witte prinses Hanne zouden meemaken. Blijkbaar was het toch allemaal geen mopje gisteren en was zijn aanzoek bloedserieus. Hoe cool is dat. Wat een machtig moment om dit te doen op het tiende Knal!bergkamp!

Maar uiteraard zijn we de dag gestart als fiere Belgen. Zeker met het wereldkampioenschap nog in gedachten is het niet onlogisch dat we met de hand op ons hart de Brabançonne meekweelden.

Hanne koos Pauline en Emmy als haar getuigen. Arno liet die eer dan weer aan Jens en Jietse. Een trouwfeest zonder bruidsmeisjes is als familie zonder zatte Rita. Uiteraard was deze taak ideaal voor Elien en Febe. Giles heeft blijkbaar nog gestudeerd voor weddingplanner en stage gelopen bij ceremonie Yves en Thomas heeft ooit een jaar op retraite gezeten in een klooster en mag zodoende een misviering houden.

In de voormiddag vierden we de vrijgezellen van onze twee tortelduiven. We hadden stiekem verwacht dat onze begeleiding dit de avond ervoor al zouden gedaan hebben. Maar we merkten helemaal niets. Of ze kunnen het heel goed verbergen…

We werden in groepjes gedeeld. Jongens en meisjes uiteraard apart. Dit hoort zo op een vrijgezellen. En tradities zijn er om in ere gehouden te worden. We werden dus op pad gezonden met een aantal opdrachten om tot een goed einde te brengen.

Zo moesten we snoepjes verkopen, een ruiltocht houden, zoveel mogelijk handtekeningen verzamelen, van kleren wisselen met iemand van het andere geslacht, voor een ei zorgen en een aantal themafoto’s maken. Ondertussen liep de begeleiding rond door Visperterminen. Als ze erin slaagden om een foto van ons te nemen, dan verloren we punten. Dat laatste deel van de opdracht hadden we blijkbaar niet heel erg goed gelezen, want telkens we iemand van de begeleiding zagen, namen we spontaan een pose aan waaraan menig fotomodellen van kunnen leren.

We lieten het niet aan ons hart komen en speelden het speel gretig. Ocharme die Visperterminenaren. Ze werden van alle hoeken en kanten bestookt om mee te werken aan ons spel. We lieten auto’s spontaan stoppen en probeerden bij iedere toerist het onderste uit de kan te halen. En het loonde ook de moeite. We troggelden onze slachtoffers samen meer dan 60 Zwitserse Franken af. Geld waarmee we een extraatje gaan kopen voor op de fuif of op een tocht.

Onze maagjes knorden van de honger en dan zijn Marie-Jeanne en Guido altijd dichtbij. Ze hebben al ongelofelijke lekkere maaltijden voor ons bereid, maar vandaag gaan ze nog dat tikkeltje verder. Bij een trouw hoort een feestmaal vinden zij en dus zorgen onze meesterkoks voor een overheerlijk diner. Zo eentje waarvan Jeroen Meus en Sergio Herman enkel maar kunnen dromen.

We beginnen onze trouwfeestmaaltijd met een amuse van ei en tonijnsalade. Daarna krijgen we verse aspergesoep op ons bord. En dan komt er een koninginnenhapje, je weet wel versgemaakte vol-au-vent in een ovenverskoekje, tevoorschijn met ananas en kroketjes. Alweer fonkelen de ogen van onze kampleidster als heldere sterren boven aan de nachtelijke hemel boven Visperterminen. Trouwens heel erg opvallend hoeveel meer sterren je hier kan bewonderen dan in België. Maar soit, we dwalen af. We eten ons te pletter. We eten met z’n allen zo’n 630 kroketten. Ik herhaal het even 630 kroketten. Voor diegene die deze tekst veel te snel lezen, nog een laatste herhaling: 630 kroketten.

Terwijl karweigroep 2 zich over de afwas ontfermd schreeuwen wij ons de longen uit het lijf. De begeleiding heeft voor een karaoke gezorgd, want dat hoort nu ook eenmaal bij een vrijgezellenfeest.

Maar daarna wordt het menens. Het wordt tijd om het huwelijksfeest van Hanne en Arno in een definitieve plooi te leggen. Opnieuw worden we in verschillende teams verdeeld en moeten we verschillende hoeken (speciaal voor de begeleiding gebruiken we het woord hoeken en niet postjes) bezoeken om zo het feest tot in de puntjes te verzorgen.

In de ene hoek maken we de menu- en naamkaarten, in een tweede hoek herschrijven we ‘Yellow’ van Coldplay speciaal voor ons trouwpaar, in weer een andere hoeken maakten we bloemen en een photobooth. In de keukenhoek maakten we de allerlekkerste hapjes voor op de receptie. We moesten ook nog zorgen voor anekdotes die de priester kon vertellen en voor een leuke quiz die we konden gebruiken. Sommige opdrachten brachten aan het licht dat we echte vetzakken zijn. Met de nuttige wenken van onze weddingplanner slaagden we met brio voor al onze opdrachten.

Douchetijd. We moeten het vertellen. De douches zijn hier uitstekend. Warm water voor iedereen! Dat hebben we in nog geen enkel ander heem gehad. We spoelen de voorbereidingsstress van ons af. Maar beseffen nu al dat we hier een werelddag beleven.

Na de douches begeven we ons naar het kerkplein voor het huwelijk van Hanne en Arno. Ze zullen zo meteen letterlijk (heb je hem) voor de kerk (heb je hem) trouwen. We stonden klaar om de suite met open armen te ontvangen. Zowel de getuigen als de bloemenmeisjes straalden als nooit tevoren. Brede glimlach op hun gezicht. Mooiste kleedjes uit de kast gehaald door de meisjes, proper hemdje aangetrokken door de jongens. Maar dan was het tijd voor het moment suprême. We zouden eindelijk het kleed van Hanne kunnen bewonderen. Wat was ze mooi. Ze straalde nog meer dan de helderste kristal aan de kroon van de Engelse koningin.

De priester was aardig in vorm en stak een vrolijke vaart in het hele kerkgebeuren. 

De huwelijksbeloftes van onze 2 gelukkigen waren aandoenlijk. Het evangelieverhaal hilarisch en zo kwamen we aan het hoogtepunt van de dag. Zowel Hanne als Arno antwoordden heel enthousiast ‘Ja’ op de vraag van de dag.

Na de huwelijksplechtigheid werden we meegetroond naar ons terras. Daar kregen we een glaasje aangeboden. We hieven het glas op het nieuwe paar! Santé en veel geluk met jullie wittebroodsweken. We waren zodanig onder de indruk dat we domweg al onze hapjes vergaten.

Voor we begonnen eten was het tijd voor de getuigenspeeches. Ze waren mooi, maar soms verstonden we ze niet helemaal. Dit komt omdat ze doorweven zaten van de insiders. Zoals een goede getuigenspeech moet zijn dus. Wat wel opviel was de vriendschap die van de gezichten van onze trouwers spatte!

Etenstijd. We dachten dat we alles al hadden gezien en dan wordt het toch nog gekker. Vandaag maakten Marie-Jeanne en Guido garnaal- en kaaskroketten. Hoe lekker is dat. En op welk kamp krijg je dit voorgeschoteld. Juist ja, het Knal!bergkamp. Heerlijk! Merci MJ en Guido voor het eerste deel van ons kamp zo heerlijk te koken! Jullie zijn goud waard! Niet alleen megalekker koken, maar altijd een glimlach, een woordje van steun en een schouderklopje! Vanaf morgen zijn jullie met 4!

Daarna was het tijd voor het avondfeest. We toverden het kerkplein om tot een danszaal. De ene dansklassieker na de andere weergalmde door onze boxen. We konden niet blijven stilstaan en toonden Visperterminen onze beste dancemoves. Heerlijke afsluiter van een heerlijke dag.

Wat een topteam hebben we toch. We zien het de kampleiding vaak aan elkaar zeggen. Hoe fantastisch en zotzalig ze wel zijn. Jietse die altijd en overal even enthousiast over is. Jens die overal en altijd met een goede en minder goede mop afkomt, Arno die wel energie voor 100 lijkt te hebben, Elien die werkelijk op elk moment van de dag voor ons klaarstaat, Emmy die zo ontzettend lief is dat ze een standbeeld verdient, Hanne die ons bemoedert zoals we het graag hebben, Febe die overal en altijd werk ziet en dat steeds doet met een brede glimlach, Giles die ons hier elke dag trakteert op een vriendelijk woord en een compliment en Pauline voor wie niets te veel is en die het kamp op haar speelse manier laat draaien!

Mama, papa, we zitten halverwege het kamp. Het gaat hier echt veel te snel, maar we genieten van elke seconde. Bedankt dat we meemochten jullie zijn zotzalig!

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed!

VIVA LA VIDA!