Knal!Bergkamp 2018

Viva la vida vinden we een zotzalig mooi nummer, maar vandaag weergalmde het net dat tikkeltje te vroeg over het Vispertal. 7u15. Zelfs als het school is blijven we langer in bed liggen. Maar hier vroeg opstaan is voor een goed doel. We moeten vroeg opstaan omdat we op tijd de kabelbaan richting Giw moeten nemen.

Een blik door het raam laat ons schrikken. Ofwel hebben ze gisteren de kerk van Visperterminen afgebroken ofwel hangt er een ongelofelijke mistlaag over ons dal. Het blijkt het laatste te zijn.

Als we beneden aankomen voor het ontbijt zien we de kampleiding druk aan het overleggen met elkaar. Voor hen liggen kaarten en foldertjes uitgespreid. Ze laten hun blik hoopvol maar zoekend over de kaart dwalen. Het lijkt ons beter om hen eventjes met rust te laten.

We nemen een stevig ontbijt en vinden het wolkenschouwspel dat zich voor ons raam afspeelt prachtig. Grote wolken gaan de strijd met het dal aan en proberen ons dal te veroveren. Ze lijken daar trouwens ook in te slagen.

Inmiddels is de kampleiding tot een conclusie gekomen. Nadat ze uitgebreid het weerbericht op internet hebben gecheckt, de webcams hebben bekeken en contact hebben gehad met de dame van de kabelbaan hebben ze besloten om de tocht niet te laten doorgaan. Het zou grote zonde zijn om naar boven te gaan om werkelijk geen steek voor ogen te zien. Bovendien staat veiligheid boven alles! We hopen van harte dat het woensdag schitterend weer is om dan toch de tocht naar de Blausee te ondernemen.

Uiteraard gaan we wel op tocht, maar we zullen dalafwaarts gaan richting Hohtee. Hier in Zwitserland zijn de wandelingen uitstekend bewegwijzerd. Bij elke splitsing staan de keuzemogelijkheden uitgebreid uitgestald. Ook hier begint de tocht uitstekend. Het is het padje van ons heem afwandelen en dan naar links. Na precies 50 meter komen we aan een driedelige splitsen. Helaas geen wegwijzer te bespeuren. De tochtleiders nemen de kaart ter hand en na een babbel met een inwoner van Visperterminen hebben ze al snel de weg gevonden… Denken ze…

Het pad zet zich in sneltreinvaart naar beneden. Voor we het wel en goed beseffen zijn we in Niederhäusern. Op zich niets mis mee, ware het niet dat dit dorpje de volledig andere richting uitligt dan ons einddoel. Opnieuw parelt het zweet op het voorhoofd van de tochtleiders, maar al snel komen ze met een oplossing. We kunnen een heel stukje dalen, daar lunchen en dan terug naar ons heem klimmen.

Tijdens onze tocht zagen we de hele tijd bordjes met daarop de naam ‘Wanderweg’. Plots kwam iemand van de begeleiding vragen of het nog lang duurde voor we in ‘Wanderweg’ waren… Om wie het gaat, verklappen we niet. We kunnen enkel verklappen dat haar naam begint met een ‘E’ en eindigt op ‘mmy’.

Even later haalde Emmy wel het beste in zich boven. Plots zagen we een wei met een drietal schapen in. Weg concentratie en enkel nog aandacht voor deze drie blatende beesten. Daardoor hadden we niet gezien dat er in die wei ook een sproeier stond. Terwijl we het deurtje naar het vervolg van ons wandelpad openden, bereikte de sproeier ons. Gevolg was dat we daar stonden als verzopen waterkiekens. Gelukkig had Emmy haar watermeloenparaplu mee en kon ze voor ons het poortje openhouden zonder dat er maar een spatje water op haar terecht kwam.

Ondertussen was het helemaal opgeklaard. Het wolkenpak had plaats gemaakt voor een zotzalig zonnetje. Hadden we het geweten… Nu hopen we nog meer dat het woensdag stralend weer is. En nogmaals hier op het Knal!bergkamp staat veiligheid boven alles!

Tijdens zo’n tocht kom je vanalles te weten. Zo hebben we het uitgebreid over pareltjes en literaire meesterwerken uit de Vlaamse muziekindustrie. En op deze manier komen we er achter dat de diepgaande tekst niet als volgt: Ik moet zuipen!, Buurman hedde gij mij nog niet geheurd, Doe mij maar bier, ieder kwartier. Maar wel: Ik moet zuipen!, Buurman hedde gij mij nog niet geheurd, Doe mij wat bier, ieder kwartier. Jullie voelen het, een wereld van verschil…

Lunchen doen we in een zomerse wei. Rondom staan enkele bomen die voor de nodige schaduw en de dito verfrissing zorgen. De broodjes smaken hemels. We praten honderduit over koetjes en kalfjes. En plots zien we de begeleiding rare moves uitvoeren. Blijkbaar probeerden ze een panoramafoto te nemen waarop ze meer dan een keer staan. Het ziet er raar uit, maar het resultaat is machtig.

De terugtocht gaat vlotter dan verwacht. De tochtleiding kiest ervoor om het minder steile pad te nemen, waardoor we niet op onze adem trappen. Opvallend vroeg zijn we terug in Visperterminen.

We ruilen onze bergschoenen in voor onze sportschoenen en trekken naar het kunstgrasveldje even verderop (eigenlijk bovenop) in Visperterminen. Er zijn er toch enkelen die toch aardig kunnen voetballen… Moesten wij deelnemen aan het WK dan hadden we die Fransen zeker de pan ingehakt. Want wij hebben Noah Kompany, de sleutel van de verdediging, de man die alles op slot houdt. Met Gregory en Gaëtan Hazard hebben wij ook een magistraal broerduo die aardig kan ballen. In doel hebben we Emile Courtois, een keeper van wereldformaat. In de aanval kunnen we zeker rekenen op Marie Mertens. Een Red Flame bij de Rode Duivels. Voor de creativiteit rekenen wij op Giles Debruyne, doorsteekpassjes vliegen in het rond. Om de rechterflank af te dweilen hebben we dan weer Matteo Meunier. Uitstekende voorzet en 7 paar longen! 

Met Mathieu Lukaku hebben we een spits van wereldniveau. Sammy Alderweirld staat stevig zijn mannetje in de verdediging en Bo Vertonghen is onze trotse kapitein die het beste in ons naar boven kan halen. Tot slot heb je nog Menno Carrasco. Voorzetten, scoren, teamspeler. Je ziet, onze toekomst is verzekerd! Met Arno Martinez staat een ervaren coach aan de lijn die zijn sporen verdiende bij het wereldberoemde Gent-Zeehaven. Ook wij hadden onze Jens Naingolan… Een voetballer die je beter thuis laat als je resultaat wil halen… Je ziet, onze toekomst is verzekerd. In 2032 worden we wereldkampioen!

Terug in het heem wacht ons een aangename verrassing. Tonia en Jos zijn toegekomen uit Italië. Ze waren daar op reis en komen nu onze kookploeg versterken. Het eten is nu al wereldslekker, wat zal dat worden met hen er bij?

Over onze koks gesproken… Na de douches is het tijd om aan tafel te schuiven. En alweer verbazen de koks ons. Deze keer hebben ze de barbecue buiten gezet en staan Guido en Jos onder een stralend zonnetje te grillen. En niet zomaar grillen… Er liggen 2 prachtige zalmen op het vuur. Het ruikt lekker, maar het smaakt nog lekkerder… Zalm op de barbecue met een mascarponesausje. Geef toe, dat is toch top! Daarna kunnen we ons te goed doen aan chipolata, kip en ribbetjes. Aardappeltjes overgoten met een zuiderse kruidentuin smaken er perfect bij. En natuurlijk hebben we ook verse groentjes: wortelen, tomaten, veldsla, groene sla, bloemkool en knalselder. Om deze laatste te laten eten door de meisjes hebben we een uitstekend trucje gevonden. We maken ze wijs dat knalselder de lievelingsgroente is van Giles. Ze vallen haast in zwijm als hun bord gevuld wordt…

De barbecue smaakt ontzettend hard. We hebben het al vaak gezegd en we menen het nog meer dan dat we het hier typen. Maar hier op het Knal!bergkamp hebben we echt wel de allerbeste koks.

Na ons eten houden we het rustig. We kijken gezellig in pyjama en op ons kussen samen naar Tarzan. De film en niet de tekenfilm.  We waren zo moe dat er sommigen nog voor de intro voorbij was al lagen te slapen. Ook de begeleiding kon hun ogen niet openhouden. Logisch ook volgens ons als je ziet hoeveel energie, hoeveel enthousiasme, hoeveel creativiteit, hoeveel tijd ze in dit laatste Knal!bergkamp gestoken hebben. Ze werden wel gewekt toen het doek waarop we projecteerden op de grond viel.

We genieten intens van de laatste dagmomenten samen. Dj Emmy knalt er op los tijdens de 10-minutenfuif. Daarna leest de kampleider het dagboekfragment voor. Gezelligheid troef.

Morgen wordt een chilldag. Eerst staat er brunch op het menu. Daarna gaan we zwemmen en shoppen in Brig! Geef toe, hoe zalig is dat. Nog voor ons hoofd ons kussen raakt, liggen we al te slapen. Dromend van al dat moois dat hier al gepasseerd is. Dromend van al het moois dat hier nog moet komen. Dat het nog maar drie keer slapen is, dringt nog niet tot ons door. Dat willen we nog niet aan denken.

We willen hier nog volop genieten!

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed.

VIVA LA VIDA!