Dag 8: Maandag 23 juli - Chillen in een wondermooie omgeving

Vandaag stond de brunch dus op het menu. Dit wil zeggen dat we zelf mochten beslissen wanneer we kwamen ontbijten. Alleen moesten we dit doen tussen 9 uur en 11 uur. De jongens van het eerste verdiep waren in elk geval ruim op tijd wakker, want vanaf half negen leek het wel alsof er een kudde olifanten was vrijgelaten op de eerste verdieping van ons Haus Tärbinu.

Op klokslag, en dat zijn we dankzij onze klokkentoren heel zeker, 9 uur stond Emile beneden aan het restaurant van Joop en Jaap. Twee knotsgekke Nederlanders die jaren geleden beslisten om jaren geleden een hotel te openen in Visperterminen. Niet veel later werd Emile vergezeld door nog een heel arsenaal aan jongens. Het viel op dat vooral de jongens de vroege shift voor hun rekening namen.

Onze brunch was gigantisch. Konden we ook denken met zo’n schitterende kokjes. Joop en Jaap verwelkomden ons bij het binnenkomen en boden ons een glaasje jus d’orange aan. Overheerlijk. Pas toen zagen we wat voor een uitgebreid buffet we voorgeschoteld kregen. We kennen maar weinig hotels waar er zo’n aanbod is. We kregen kraakverse broodjes uit de oven die we konden beleggen met gekookte ham, gerookte ham, jonge kaas, smeerkaas, salami, hespenworst, choco, confituur, speculoos of zelfgemaakte tonijnsalade. Guido kookte voor ons zijn overheerlijke en zijn specialiteit. Eierkoeken. Niet zo’n taaie gevallen die je in een plastic zak in de supermarkt kan kopen, maar overheerlijk verse gemaakte. Jos ontfermde zich over omelet met spek. Daarnaast stonden er ook nog eens 3 verschillende soorten yoghurt uitgestald en konden we kiezen uit een ruim assortiment aan cornflakes. Om het helemaal af te maken hadden onze koks ook een reuzekom aan versgemaakte fruitsalade voorzien.

De zaal is ook anders geschikt dan normaal. Het ziet er ook heel erg gezellig uit met de Zwitserse vlagjes en versiering. Niet normaal onze koks. Nergens, maar dan ook nergens ter wereld. Dank jullie wel!

Het was een komen en gaan. Na de jongens kwamen de meisjes. Gelijk wanneer we kwamen, er was een constante. We genoten. Van het lekkere eten. Van de vriendschap. Van het gezelschap. Van het mooie weer. Van het fenomenale uitzicht. Van het tiende Knal!bergkamp. Omstreeks 10u15 was iedereen al geweest, behalve… de begeleiding. Nu verstaan we hen volledig en hebben ze groot gelijk dat ze ervan profiteren om eens een uur of 2 langer in hun bed te blijven. Ze doen al genoeg voor ons. Omstreeks 10u30 daalden zij ook neer in de eetzaal en lieten zich met de nodige bravoure hun brunch smaken. Bedankt aan Thomas en Arno om de brunch zo goed te verzorgen samen met de kokjes!

Om 12u15 werden we verwacht aan de bushalte boven. Die zou ons naar Brig brengen. Even was er paniek omdat er maar 1 bus klaarstond, maar even later was nummer 2 daar al. Zo’n bustrip leent zich ideaal om toch nog een klein beetje bij te tukken. Druk hoor zo’n Knal!bergkamp… De twee vriendelijk buschauffeurs dropten ons aan het station van Brig. We werden overvallen door de warmte. Hier beneden is het makkelijk nog 5° warmer dan boven in Visperterminen.

De kampleidster loodste ons samen met Elien naar zwembad Geschina. Daarvoor liepen we door de winkelstraat. We konden het toch niet laten om al de winkels te spotten die voor ons belangrijk zouden zijn. In ons hoofd maakten we al een volgorde. Maar eerst gingen we heerlijk plonzen in het openlucht zwembad. Een ontzettend mooi zwembad. De omgeving doet veel. Geef toe, hoe mooi kan het zijn om te zwemmen in een zwembad omringd door bergen. We genieten. Het frisse water verkoelt ons. De glijbaan triggert ons. Maar niet alleen ons. Ook de begeleiding is steevast te vinden op de blauwe afschuif. De traditionele foto’s horen daar uiteraard bij.

Ook de 3.8 meter springplank lijkt ons een uitdaging. Sommigen onder ons springen ervan als ze op de laagste trede van de trappen naar het belfort in Brugge staan. Voor weer anderen slaat de schrik dan weer om het hart wanneer ze het hoogteverschil van boven zien. Gelukkig krijgen we geen toestanden zoals mister Bean wel had in het bekende filmpje.

De pingpongtafel is ook in trek en we slaan naar hartenlust een balletje naar elkaar. Ook het volleybalterrein is ons ding. Dit hele zwemparadijs wordt omgeven door een prachtige ligweide. Gras zo groen als gras. We nestelen ons op onze badhanddoek en laten ons mooi bruin bakken zodat de mensen aan het thuisfront jaloers vragen naar waar we op reis geweest zijn om toch zo bruin te zijn. Naast zonnebaden van de bovenste plank is het ook een spel geworden om de mensen op de ligweide te spotten. Liefst die van het andere geslacht en liefst nog eens heel erg knap ook. We lopen zo opvallend onopvallend mogelijk voorbij om toch maar een glimp van die stoere bink of blitse meid op te vangen. Helaas was het magertjes dit jaar.

Dan concentreerden we ons maar op misschien wel de alleraanlokkelijkste mogelijkheid van dit zwembad. Er was een winkeltje. We hadden het al vlug in de mot. Ons geld begon spontaan te kriebelen in onze portefeuille. We konden haast niet wachten om aan te vallen. Ze hadden snoep, en cola en frietjes en nog meer snoep en fanta en hamburgers en lolly’s en ijsjes. We werden bijna knettergek van de mogelijkheden. We zijn er dan ook van overtuigd dat de kassa lekker gerinkeld zal hebben in Schwimmbad Geschina.

Na deze stevige plons was het tijd om Brig onveilig te maken. De kampleiding had ons wel verwittigd dat we de laatste dag nog naar Montreux zouden gaan en dat er daar veel meer te shoppen valt dan hier. Toch zouden we en moesten we hier iets kopen.

Brig is op zich niet zo heel erg groot. Je hebt er één souvenirwinkeltje, een stuk of 5 kledingwinkels, een ijsjeszaak en enkele cafeetjes met terrasjes. Maar wat nog veel belangrijker was het feit dat er en supermarkt was. Onze voorraad snoep en chips die we van thuis meegebracht hadden, was er inmiddels volledig doorgeraakt. Hoogtijd dus om onze proviand weer aan te vullen met al dat lekkers. Daarnaast was het ook opvallend dat de Nikesokken in trek waren.

De bus stond al op ons te wachten toen we om 17u15 verzamelden. We waren er allemaal ruim op tijd. Op ons kan je rekenen. Als we afspraken maken dan houden we er ons aan. Meestal toch…

In ons heem aangekomen staan onze kokjes alweer achter dampende potten. Wat een kookploeg. Daarnet nog in Brig gespot en nu alweer vollebak aan het draaien. Je moet het hen maar nadoen. Vandaag op het menu. Heerlijke tomatenwortelsoep en daarna gyros met rijst. Onze buikjes aten we alweer rond.

’s Avonds toverde de begeleiding ons heem om naar een duister en angstaanjagend huis. Het was tijd voor het rekkertjesspel. Het rekkertjesspel is ondertussen uitgegroeid tot een klassieker op het Knal!bergkamp. We worden in 8 groepen verdeeld en moeten te gek en wollige opdrachten uitvoeren in verschillende rondes. Zo moesten we elkaar in de eerste ronde gewoon afschieten. In de tweede ronde moesten we proberen om een kwartet te verzamelen. Daarna moesten de VIP van de andere teams proberen uit te schakelen. We konden voor deze opdrachten materiaal kopen om ons te beschermen of om ons extra voordeel te geven in de aanval. We speelden alsof ons leven er vanaf hing. 

Daarna was het de tien-minuten-fuif. DJ Giles loodste ons doorheen deze 10 fuifminuten. Het belooft een machtige fuif te worden woensdag. Woensdag… Dat is overmorgen al. We mogen er niet aan denken. Maar wat gaat de tijd hier snel. Veel te snel…

Iedere dag houdt het begeleidingsteam nog een vergadering als wij in bed liggen. Om de dag te evalueren en om de volgende dag voor te bereiden. Daarna houden ze een vlagjesmoment. Een moment waarop Pauline en Thomas iemand van de begeleiding in de bloemetjes zet. Vandaag kreeg Elien haar Murmeltier omdat ze 5 jaar meegaat op Knal!bergkamp. Marie-Jeanne en Guido kregen dan weer een gouden schoen voor 10 jaar Knal!bergkamp. We willen hen via deze weg nog eens een zotzalige proficiat wensen! Je moet het maar doen! Jullie zijn uniek.

Voor de begeleiders die deze blogspot lezen… ’t Is vandaag bal van de kapiting, ja bal van de kapiting, bal van de kapiting, ja bal van de kapiting!

Maak je maar geen zorgen, het gaat hier zotzalig goed!

VIVA LA VIDA!